Εδώ και κάποιες μέρες είχε ανακοινωθεί από γνωστή ξένη αλυσίδα super market, ότι για σήμερα Δευτέρα όλα τα προϊόντα θα έχουν 50% έκπτωση, μιας και από αύριο αλλάζει επωνυμία το κατάστημα και θα φέρει νέα προϊόντα.
Φυσικά πήγαμε να ψωνίσουμε, μιας και τέτοιες ευκαιρίες σπάνια βρίσκεις. Και βέβαια δεν ήμασταν οι μόνοι. Αυτά που διαδραματίστηκαν μέσα στο εν λόγω κατάστημα ήταν αξιοσημείωτα! Κόσμος είχε μαζευτεί από το πρωί και έκανε κυριολεκτικά πλιάτσικο στο κατάστημα. Ανοίγανε τα φαγώσιμα και τρώγανε και ύστερα τα παρατούσανε κάτω, μάλωναν για το ποιος θα πρωτοπάρει το τελευταίο λάδι, τυρί κλπ. Κόσμος να περπατάει με βήμα ταχύ για να προλάβει να αρπάξει ότι προλάβει. Μου θύμιζαν όρνεα, αρπακτικά πουλιά. Κόσμος να συνωστίζεται στα ταμεία, και να μαλώνουν διότι δυστυχώς η έλλειψη σεβασμού στην χώρα μας και όχι μόνο, είναι κάτι σύνηθες.
Έτσι κι εγώ περιμένοντας υπομονετικά στην τεράστια ουρά του ταμείου, ένιωθα λες και είμαστε σε πόλεμο, η πτωχεύσαμε, και ο κόσμος προσπαθεί να εξασφαλίσει τρόφιμο. Ήταν αρκετά άβολη η κατάσταση, αν και μια καλή ευκαιρία ψυχογράφησης του πλήθους.
Γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν σεβόμαστε καθόλου τους συνανθρώπους μας; Γιατί έχουμε την τάση να μαλώνουμε, να βρίζουμε, να είμαστε ξεροκέφαλοι, να μην μπορούμε να είμαστε ευγενικοί, και να περιμένουμε στην σειρά μας ήρεμα και όμορφα;
Μια κυρία, γύρω στα 55 ήρθε τελευταία στην ουρά πίσω μου. Δεν σταμάτησε να φωνάζει να σπρώξουμε και να προχωρήσουμε. Τελικά βρέθηκε τουλάχιστον 5 θέσεις μπροστά μου, χωρίς βέβαια να σταματήσει να κατηγορεί τους υπόλοιπους που "έκλεβαν την σειρά της" όπως νόμιζε. Αν είναι δυνατόν, σκέφτηκα! Κι όμως άνθρωποι που λειτουργούν έτσι είναι ο κανόνας, και όχι η εξαίρεση δυστυχώς.
Έτσι είναι η ζωή, ένας μόνιμος αγώνας δρόμου, "τρεχάτε ποδαράκια μου" όπως έλεγε και ο αγαπημένος μας ηθοποιός. Ο καθένας κοιτάει να "προσπεράσει" τον μπροστινό του, είτε σε μια θέση
στο σινεμά, ή στην σειρά στο ταμείο, σε μια θέση για δουλειά, στους υποψηφίους για προαγωγή, στο κυλικείο της σχολής του, μέχρι και στην τουαλέτα ενός bar.
Μήπως θα έπρεπε όλοι να χαλαρώσουμε λίγο; Δεν χάλασε κι ο κόσμος..Ακόμα κι αν χαλάσει, δεν θα γλυτώσουμε ακόμα και αν είμαστε πιο γρήγοροι από τους άλλους. Όταν είσαι σε μια μάζα, θα κινηθείς μαζί της, και όχι χώρια, αλλά ακόμα κι έτσι ας μην ξεχνάμε πως πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι και πρέπει να φερόμαστε με σεβασμό και κατανόηση στον συνάνθρωπο, μα πάνω απ'όλα με σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό :)
Αλκμήνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου